Filtry
  • Kolekcje
  • Publikacje grupowe
  • Typ pliku
  • Format treści
  • Twórca
  • Temat i słowa kluczowe
  • Wydawca
  • Typ obiektu
  • Język
  • Udostępniane przez
  • Data wydania
  • Data utworzenia
  • Prawa
  • Prawa dostępu
  • Digitalizacja
Zmień kryteria wyszukiwania ?

Szukana fraza: [Tytuł = "Strumień"]

Wyników: 7

Obiektów na stronie:
Dodaj wszystkie do bibliografii

Strumień

Rapacki J.

karta pocztowa

Strumień wiosenny

Chełmoński Józef

karta pocztowa

Strumień Głuszynka

rękopis maszynopis

Rzeka pokoiu y strumien powodz sławy niosący. to iest: kazanie na pogrzebie ... Konstancyey z Lubomirza Czarnkowskiey ... miane w kościele czarnkowskim przez ... I. Octobr. 1646

Pigłowski Wojciech (1613–1667)

1646
kazania starodruki

Rzeka pokoiu y strumien powodz sławy niosący, to iest: kazanie na pogrzebie wielmożney ieymości paniey Konstancyey z Lubomirza Czarnkowskiey Międzyrzeckiey, Pyzdrskiey, etc. Starościney. Miane w Kościele Czarnkowskim przez X. Woyciecha Pigłowskiego Kanonika Poznańskiego, Wałeckiego Proboszcza, 1 Octobr. 1646

Pigłowski, Wojciech

1646ca
starodruk

Or. - Piotr Sieniuta z Lachowiec, dziedzic Kobylina, Pleszewa, Jutrosina i innych, chcąc doprowadzić zrujnowane i obciążone powinnościami miasto swoje Kobylin do lepszego stanu, a jednocześnie zachęcić do osiedlania się w nim nowych ludzi, zarówno Polaków jak i Niemców, daje mieszczanom prawo handlu towarami zarówno miejscowymi, jak i przywożonymi ze Śląska na targi i jarmarki, szynkowania piwa i wyrobu gorzałki za czynszem na rzecz dziedzica, pozwala pobierać opłaty od wprowadzanych do miasta wozów i koni, powodujących niszczenie miasta, znosi przymus kupowania zamkowych zbóż, nabiału, śledzi, ryb i szynkowania zamkowych trunków, pozwala im pobierać targowe i opłaty od wagi, a także od furmanów przyjeżdżających na jarmarki oraz od koni i przepędzanych wieprzy, bydła i baranów oprócz tego, co należy się dziedzicowi, a dochody te przeznaczać na naprawę grobli, mostów i budynków miejskich, daje uroczysko i niwę przy strumieniu Radęcza, jak posiadali za czasów Jana Konarskiego, pradziada obecnego dziedzica, a dochody z tego poleca przeznaczyć na opłacenie pracy burmistrza i wójta, pozwala paść bydło na swoich łąkach jutroskich, baszkowskich, rudzkich i markowskich oraz zbierać susz w swoich borach baszkowskich i zdunowskich, poleca, aby straż miejska utrzymywała porządek zwłaszcza podczas jarmarków i pilnowała od ognia, a raz na kwartał specjalnie do tego ustanowiony dozorca przeprowadzał przegląd tejże straży, a mieszczanie aby posiadali sprzęty do obrony, tj. aby utworzyli bractwo strzeleckie.

1633 VII 21 Pleszew (Dan w Pleszowie pridie festum Sanctae Mariae Magdalenae)
archiwalia akta

Or. Andrzej, Wincenty i Mikołaj, dziedzice Kobylina zaświadczają, że dziedziczne wójtostwo w Kobylinie, wraz ze wszystkimi prawami do niego należącymi, kupił Andrzej zwany Halgunta, za 210 grzywien szerokich groszy praskich liczby polskiej i dwa postawy sukna. Dla opisania zakresu praw i obowiązków wójta dziedzicznego, wystawcy przytoczyli zmodyfikowaną wersję przywileju lokacyjnego, wydanego w 1303 III 6 przez Mikołaja Przedpełkowica, wojewodę kaliskiego dla Henczy [Hinczy], wójta w Wenecji (zmiany pierwotnego tekstu dokumentu z 1303 r. prawdopodobnie odzwierciedlają stan istniejący w momencie dokonania potwierdzenia). Według zmodyfikowanej wersji przywileju z 1303 r. Mikołaj Przedpełkowic dał Hinczce prawo założenia gminy miejskiej prawa niemieckiego w odmianie średzkiej w mieście swoim Kobylinie, ustanowił tam Hinczkę dziedzicznym wójtem i uposażył wójtostwo dwoma wolnymi łanami roli, leżącymi po prawej ręce, idąc z miasta, i ciągnącymi się aż do granic wsi Chwalenice i do strumienia zwanego Radenca lub Samica, wraz ze wszystkimi zagrodnikami, jacy na tym gruncie są lub będą osadzeni, a także dwiema łąkami: jedną leżącą między zagrodnikami a polem, drugą leżącą za drogą idącą do Wyganowa. Pozwolił też wójtowi zbudować na otrzymanym gruncie młyn wietrzny, a także nadał mu dziedzicznie dwa łany roli we wsi zwanej Stare Kobylino. Dał też temuż Hinczce co trzeci dwór w mieście i nakazał mu rezydować w tym miejscu, gdzie zasiadał pierwszy wójt Paweł. Dał mu także w mieście co trzecią jatkę mięsną, wszystkie jatki chlebowe i szewskie, co trzeci denar od wszystkich jego sądów, oraz łaźnię i prawo do polowania na zwierzęta i ptaki; wszystko na prawie dziedzicznym. Oprócz potwierdzenia uprawnień wójta dziedzicznego w Kobylinie, obecni dziedzice nałożyli na Andrzeja Halguntę i jego sukcesorów obowiązek wojskowej służby u boku dziedzica na koniu wartości czterech grzywien, lub wyprawienia z tymże koniem swojego dworzanina dla posługi dziedzicowi.

1426 XI 25 [Kobylin] (Acta sunt feria secunda ipso die sancte Katherine)
akta archiwalia

Dane kontaktowe

Adres do korespondencji

ul. Jana Pawła II 10
61-139 Poznań

E-Mail

wbc@man.poznan.pl

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji