Filtry

Szukana fraza: [Nazwa zespołu archiwalnego = "Akta miasta Kobylin 1303\-1816"]

Wyników: 31

Obiektów na stronie:

1430 VIII 5 Łęczyca (Actum Lancicie sabbatho in die sancti Dominici Confessoris)
akta archiwalia

Or. Andrzej, Wincenty i Mikołaj, dziedzice Kobylina zaświadczają, że dziedziczne wójtostwo w Kobylinie, wraz ze wszystkimi prawami do niego należącymi, kupił Andrzej zwany Halgunta, za 210 grzywien szerokich groszy praskich liczby polskiej i dwa postawy sukna. Dla opisania zakresu praw i obowiązków wójta dziedzicznego, wystawcy przytoczyli zmodyfikowaną wersję przywileju lokacyjnego, wydanego w 1303 III 6 przez Mikołaja Przedpełkowica, wojewodę kaliskiego dla Henczy [Hinczy], wójta w Wenecji (zmiany pierwotnego tekstu dokumentu z 1303 r. prawdopodobnie odzwierciedlają stan istniejący w momencie dokonania potwierdzenia). Według zmodyfikowanej wersji przywileju z 1303 r. Mikołaj Przedpełkowic dał Hinczce prawo założenia gminy miejskiej prawa niemieckiego w odmianie średzkiej w mieście swoim Kobylinie, ustanowił tam Hinczkę dziedzicznym wójtem i uposażył wójtostwo dwoma wolnymi łanami roli, leżącymi po prawej ręce, idąc z miasta, i ciągnącymi się aż do granic wsi Chwalenice i do strumienia zwanego Radenca lub Samica, wraz ze wszystkimi zagrodnikami, jacy na tym gruncie są lub będą osadzeni, a także dwiema łąkami: jedną leżącą między zagrodnikami a polem, drugą leżącą za drogą idącą do Wyganowa. Pozwolił też wójtowi zbudować na otrzymanym gruncie młyn wietrzny, a także nadał mu dziedzicznie dwa łany roli we wsi zwanej Stare Kobylino. Dał też temuż Hinczce co trzeci dwór w mieście i nakazał mu rezydować w tym miejscu, gdzie zasiadał pierwszy wójt Paweł. Dał mu także w mieście co trzecią jatkę mięsną, wszystkie jatki chlebowe i szewskie, co trzeci denar od wszystkich jego sądów, oraz łaźnię i prawo do polowania na zwierzęta i ptaki; wszystko na prawie dziedzicznym. Oprócz potwierdzenia uprawnień wójta dziedzicznego w Kobylinie, obecni dziedzice nałożyli na Andrzeja Halguntę i jego sukcesorów obowiązek wojskowej służby u boku dziedzica na koniu wartości czterech grzywien, lub wyprawienia z tymże koniem swojego dworzanina dla posługi dziedzicowi.

1426 XI 25 [Kobylin] (Acta sunt feria secunda ipso die sancte Katherine)
akta archiwalia

1303 III 6 Kalisz (Datum Kalizii feria quarta post dominicam Reminiscere)
akta archiwalia

Privilegia der Stadt Kobylin. Abschriften und Übersetzungen [Tłumaczenie z łaciny i jęz. polskiego na niemiecki przywilejów nadanych gminie miejskiej w Kobylinie przez: - Michała Wiśniowieckiego, króla polskiego, w 1669 XI 26 w Krakowie, nadającego mieszkańcom Kobylina prawo organizowania dwóch jarmarków w roku; pierwszego w święto św. Jakuba apostoła, drugiego w święto św. Elżbiety; - Aleksandra Józefa Sułkowskiego, generała, dziedzica w Kobylinie, [bez daty], powtarzającego dokument wystawiony przez Rafała Leszczyńskiego, wojewodę łęczyckiego, starostę generalnego Wielkopolski, dziedzica w Kobylinie, w 1692 XI 12 w Rydzynie, powtarzający dokument wystawiony przez Piotra Sieniutę, dziedzica w Kobylinie, w 1633 VII 21 w Pleszewie, nadający liczne przywileje handlowe i gospodarcze, mające zachęcić nowych ludzi, Polaków i Niemców, do osiedlania się w Kobylinie; wraz z potwierdzeniem tej dyspozycji przez Krzysztofa Aleksandra Sieniutę w 1662 VI 20; - Aleksandra Józefa Sułkowskiego, dziedzica w Kobylinie, w 1743 X 6 w Rydzynie, powtarzającego dokument wystawiony przez Rafała Leszczyńskiego, wojewodę łęczyckiego, generała wielkopolskiego, dziedzica w Kobylinie, w 1692 XI 12 w Rydzynie, który w celu zwabienia nowych osadników sprzedał mieszczanom 40 kwart roli chwalenickiej wraz z łąkami i zwolnił ich od dotychczasowego czynszu; wraz z potwierdzeniem tego przywileju przez Antoniego Sułkowskiego, wojewodę kaliskiego w 1788 III 10 w Lesznie; - Stanisława Augusta Poniatowskiego, króla polskiego, w 1776 XI 27 w Warszawie, zatwierdzającego mieszczanom kobylińskim jarmarki w czerwcu i październiku każdego roku, nadane przez Augusta Sułkowskiego, wojewodę kaliskiego, dziedzica w Kobylinie; - Aleksandra Józefa Sułkowskiego, dziedzica w Kobylinie, w 1751 V 14 w Rydzynie, nadającego gminie miejskiej w Kobylinie statut porządkowy, regulującego sądownictwo miejskie oraz sprawy finansowe, kasowe, testamentowe, majątkowe i podatkowe, pensje dla urzędników, powinności na rzecz dziedzica, sprawy bractwa strzeleckiego itp. - Aleksandra Józefa Sułkowskiego, generała, dziedzica w Kobylinie, w 1751 V 10 w Rydzynie, zatwierdzającego inwentarz miasta Kobylina, zawarty w wyroku komisarskim (wpisanym do akt grodzkich kaliskich w 1784 VI 14). Inwentarz zawiera opis miasta oraz tabelę podatku ziemnego (gruntowego) i innych podatków i czynszów (czopowego, pogłównego)].

1796
akta archiwalia

Or. - Piotr Sieniuta z Lachowiec, dziedzic Kobylina, Pleszewa, Jutrosina i innych, chcąc doprowadzić zrujnowane i obciążone powinnościami miasto swoje Kobylin do lepszego stanu, a jednocześnie zachęcić do osiedlania się w nim nowych ludzi, zarówno Polaków jak i Niemców, daje mieszczanom prawo handlu towarami zarówno miejscowymi, jak i przywożonymi ze Śląska na targi i jarmarki, szynkowania piwa i wyrobu gorzałki za czynszem na rzecz dziedzica, pozwala pobierać opłaty od wprowadzanych do miasta wozów i koni, powodujących niszczenie miasta, znosi przymus kupowania zamkowych zbóż, nabiału, śledzi, ryb i szynkowania zamkowych trunków, pozwala im pobierać targowe i opłaty od wagi, a także od furmanów przyjeżdżających na jarmarki oraz od koni i przepędzanych wieprzy, bydła i baranów oprócz tego, co należy się dziedzicowi, a dochody te przeznaczać na naprawę grobli, mostów i budynków miejskich, daje uroczysko i niwę przy strumieniu Radęcza, jak posiadali za czasów Jana Konarskiego, pradziada obecnego dziedzica, a dochody z tego poleca przeznaczyć na opłacenie pracy burmistrza i wójta, pozwala paść bydło na swoich łąkach jutroskich, baszkowskich, rudzkich i markowskich oraz zbierać susz w swoich borach baszkowskich i zdunowskich, poleca, aby straż miejska utrzymywała porządek zwłaszcza podczas jarmarków i pilnowała od ognia, a raz na kwartał specjalnie do tego ustanowiony dozorca przeprowadzał przegląd tejże straży, a mieszczanie aby posiadali sprzęty do obrony, tj. aby utworzyli bractwo strzeleckie.

1633 VII 21 Pleszew (Dan w Pleszowie pridie festum Sanctae Mariae Magdalenae)
archiwalia akta

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji